باران

دیدمت آن لحظه ای کز ابر نیسان آمدی                   گوهری ، کز قلب دریای خروشان آمدی

کوچـه های نم زده مستانه می گفتند باز                        در تمـام وسعـت خیـس خیابان آمدی

آنقـدر با نـاز روی شانه هایم می چکـی                      گویـی از چشم قشنـگ نازنینان آمدی

هر سرشک پاکی از هجر مهی افتد به خاک                 تو به یاد که ز چشم ماه تابان آمدی ؟

آشنایم با تو ای همزاد هق هق های من                     بارها در چشم من ناخوانده مهمان آمدی

بر سـر من ای خنک گاه عبیرآگـین ببار                  بر تن خشکیده ی صحرای سوزان آمدی

چشم های آسمان امشب دوباره اشک ریخت         خوب شد، یک بار دیگر «باز باران» آمدی

صادق خدابنده لو